Θοωρδής Δαρκάικης

Ο θρύλος αυτού του ζωντανού μύθου των δελτίων ειδήσεων μιλάει για ένα ορεινό χωριό του κάμπου ενός νησιού. Οι πιο παλιοί θυμούνται με δυσκολία το μικρό Θοδωρή, που τότε τον φώναζαν Δέδε λόγω της δυσκολίας του να πει οτιδήποτε άλλο περά από δεδεδε-δεδε-δεδε... Μπορούσε βέβαια να μιλήσει κανονικά αλλά όποτε το επιχειρούσε του έπαιρνε τόσο πολύ χρόνο ώστε κανένας συνομιλητής δεν είχε την υπομονή να συζητήσει μαζί του. Φυσικά, αυτό επιδρούσε στον ψυχισμό του μικρού Θοδωρή με τρόπο καταλυτικό κάνοντας τον εσωστρεφή και συχνά αντικοινωνικό και στην εφηβεία, πλέον, επιθετικό. Έμενε όλη μέρα κλεισμένος στο δωμάτιο του διαβάζοντας τους Times της Άνω Τιθορέας, ενώ το βράδυ έβλεπε εφιάλτες – όπου ο ίδιος εκφωνούσε ειδήσεις. Η κατάσταση αυτή είχε προβληματίσει τους γονείς του, ώστε η μάνα του σκεφτόταν να τον τάξει στην Παναγία την Μουρεσάν, ενώ ο πατέρας του επέμενε να τον ταΐζουν γλιστρίδα, καθώς ο δάσκαλος είχε πει ότι έτσι μόνο θα λυνόταν η γλώσσα του. Άδικα.. Από την πολλή γλιστρίδα το παιδί έπαθε στο τέλος τροφική δηλητηρίαση με εξουθενωτικές διάρροιες, που ανάγκασαν τους γονείς να τον μεταφέρουν σε σχήμα ‘Γ’ στην πόλη. Εκεί, ο γιατρός συνέστησε άμεση διακοπή της γλιστριδοθεραπείας, ενώ πρότεινε στους γονείς να ανανεώσουν τις παραστάσεις του μικρού και γενικά να προωθούν την κοινωνικότητα του. Το ίδιο βράδυ η οικογένεια πήγε συνεπώς σε μια παράσταση σε θερινό κινηματογράφο, μια πολυτέλεια για την εποχή. Εκείνο τον καιρό έκανε μεγάλη επιτυχία το ‘Μοντέρνα Σταχτοπούτα’ με την εθνική μας σταρ Αλίκη Γιουβουκλάκη. Ο μικρός Θοδωρής ταυτίστηκε εξ αρχής με την πρωταγωνίστρια, που πτωχή πλην τίμια κυνηγούσε την καταξίωση της. Στη σκηνή δε που η πρωταγωνίστρια ως γραμματεύς δακτυλογραφεί όσα της υπαγορεύονται, αναφωνούσα: «Πιο γρήγορα, πιο γρήγορα» καυτά δάκρυα κυλούσαν στα τρυφερά του μάγουλα. Αυτό ήταν. Εκείνο το βραδύ ορκίστηκε στον αη Γιάννη τον Καπνιστή ότι θα άλλαζε μια για πάντα. Τις επόμενες μέρες δεν κοιμόταν καθόλου - ξενυχτούσε τα βράδια ασκούμενος. Ο θρύλος λέει ότι τις 3 πρώτες νύχτες δεν έλεγε τίποτα άλλο εκτός από τις συλλαβές τα και τε, εναλλάξ. Σιγά σιγά κατάφερε να σχηματίσει τις πρώτες λεξούλες. Οι ασκήσεις ευγλωττίας συνεχίστηκαν με αμείωτο ρυθμό. Σύντομα, ήταν σε θέση να μιλάει κανονικά, ενώ όλοι στο χωριό μιλούσαν για μιράκολο. Ο μικρός Θοδωρής ωστόσο αντί να κολακευτεί συνέχισε να προσπαθεί. Στόχος πια ήταν οι 1538,52 λέξεις ανά λεπτό. Όποτε κουραζόταν, έλεγε μέσα του: «Πιο γρήγορα, πιο γρήγορα».

Μετά από λίγους μήνες, του ήταν πλέον δύσκολο να συνεννοηθεί με οποιονδήποτε λόγω της παροιμιώδους ταχύτητας με την οποία μιλούσε – είχε πετύχει την απόλυτη ανατροπή και άλλα τέτοια συγκλονιστικά. Από τότε έμεινε κι η γνωστή παροιμία:« Λάλησε ο Θόδωρος, πάει ο Μωάμεθ στο βουνό και τον τρων οι κότες». Το χωριό δεν τον χωρούσε πια.. Ώσπου ένα βράδυ είπε στη μάνα του την αλληγορική φράση: «Μάνα, το γάλα λήγει αύριο» και πήδηξε στην καρότσα ενός φορτηγού που πήγαινε στην Αθήνα. Κανείς δεν τον ξαναείδε στο χωριό για χρόνια. Όταν πια επέτρεψε 4 έτη φωτός, 34 μήνες, 2 σάββατα και 3 τρίωρα μετά, ήταν πλέον μεγάλος και τρανός. Και ζήσαν αυτοί καλά, παρότι αυτός εκφωνεί ειδήσεις..

Υ. Γ: Γιά όσους δεν πιστεύουν ότι ο ήρωας της ιστορίας δουλεύει πράγματι ως εκφωνητής ειδήσεων και επειδή μ αρέσει να μιλάω με ντοκουμέντα:

Υ. Γ 2: Οποιαδήποτε σύμπτωση με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαία και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα.