Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Των φρονίμων τα παιδιά να κοιτάνε τη δουλειά τους, Μέρος 3ο και Τελευταίο

Η κατάσταση παλαντζάρει μεταξύ τραγικού και κωμικού, εγώ προσπαθώ να σκουπίσω τον ιδρώτα μου με ότι στεγνό έχει απομείνει πάνω μου και ο ταξιτζής το έχει ρίξει στη μούγκα - προφανώς από καχυποψία – σου λέει σε τι καθυστερημένο πέσαμε (το λέω αυτό γιατί είναι γνωστό ότι οι ταξιτζήδες πλήττονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή και όχι μόνο, μαζικά από το φαινόμενο Λιάνα Κανέλλη – μεταφράζω: δηλαδή έχουν γνώση και άποψη για όλους και για όλα, και εξανίστανται αν διαφωνήσεις). Με τα πολλά, μετά από λίγα λεπτά και μιας και η κίνηση είχε αρχίσει να σπάει και επί τη ευκαιρία σημειώνω εδώ τον 7ο νόμο της κίνησης: η κίνηση σπάει πάντα όταν έχεις φτάσει στον προορισμό σου, ποτέ όταν ξεκινάς – φτάνουμε στην πάνω πλευρά των πανεπιστημίων. Σε χρόνο dt βγαίνω από το ταξί, διασχίζω το δρόμο – δεν απέχω πλέον παρά ελάχιστα – και αναμεταξύ σκέφτομαι τι θα πω, πως θα δικαιολογηθώ – πρέπει να σκεφτώ κάτι πρωτότυπο – τι όμως ; Πρέπει να ναι κάτι που δεν θα ακούγεται συχνά – βλέπε
1) Είχε κίνηση
2) Έχασα το λεωφορείο
3) Έβρεχε
4) Δεν μπορούσα να βρω παρκάρισμα –
αλλά και από την άλλη δεν θα πρέπει να απαιτείται η αφέλεια του ακροατή για να γίνει πιστευτό π. χ από τα
1) Τράκαρα
2) Έδινα αίμα
3) Παντρευόταν η μάνα μου
4) Έχασε ο ΠΑΟΚ
στα πιο προκλητικά τύπου
1) Με απήγαγαν Πλουτώνιοι
2) Γιγάντιο τσουνάμι έπληξε την Άνω Τούμπα
3) Έβρεξε αλογάκια της Παναγίας (της Μυρτιδιώτισσας)
Δεν έχω καταλήξει ακόμα κι είμαι ήδη στο διάδρομο που καταλήγει στην επιθυμητή αίθουσα. Παραιτούμαι από την ιδέα της εντυπωσιακής δικαιολογίας και αποφασίζω να εφαρμόσω την ολ- ταιμ- κλασικ στρατηγική του μετρημένου πλην εμφανώς ταραγμένου: «μου συνέβη κάτι προσωπικό» που και ερωτήματα δεν εγείρει και σεβασμό απαιτεί. Η μεγάλη στιγμή ζυγώνει, παίρνω ύφος πληγωμένου μονόκερου, νιώθω την αδρεναλίνη μου να ανεβαίνει, το άγχος του ψεύτη να με κοκαλώνει, θυμάμαι τη συμβουλή του Μιγιάγκι (Μπριδ ιν, μπριδ άουτ), παίρνω βαθιά ανάσα, χτυπάω την πόρτα, την τραβάααω και κάνω το μετέωρο βήμα του πελαργού, μα, μα η αίθουσα είναι, είναι άδεια ?!
Μετά το πρώτο σοκ, βγαίνω από την αίθουσα ψάχνοντας για κάποια λογική εξήγηση όπως ανακοίνωση αλλαγής αίθουσας, εξαγγελία απεργίας εκπαιδευτικών ανώτερων βαθμίδων ή τέλος πάντων κηδειόχαρτο επίτιμου διδάκτορα αλλά μάταια.. Και τότε μια απρόσμενης ευφυίας και ανείπωτης πρωτοτυπίας ιδέα – που όμοιο της έχει να εμφανιστεί από το 94 – αναφωνώ: «τηλέφωνο».. Πατάω όλα τα κουμπιά μαζί (βλέπε παραπάνω), απαντάει η μάνα μου, της κλείνω στα μούτρα γιατί θέλω να την κάνω να κολλήσει (?) και με εξαιρετικής λεπτότητας χειρουργικές κινήσεις καταφέρνω να πάρω τον πρώτο σχετικό που περνά από το μυαλό μου. Τα τουτ τουτ αυτή τη στιγμή ακούγονται ως τοοοοοοοοοοοοοοοουυυυυυτ τοοοοοοοοοοουυυυυυτ, τα μετράω - ένα δυο τρ-
«έλα ρε, τι λέει?»
«Ρε να σου πω, που έχουμε μάθημα?»
«Μάθημα? Α, ναι .. Ρε δεν έμαθες? – τελικά θα γίνει αύριο»
!!! Το παίζω κουλ. Μη με περάσουν για χαιβάνι.
«Α, ναι ε.. Βασικά θυμόμουν ότι κάτι άλλαξε απλά δεν ήμουν σίγουρος – και έλεγα μην ξυπνήσω άδικα – Οκ ρε, τα λέμε αύριο»
«Οκ ρε, τα λέμε»
Ηθικό δίδαγμα: Μην αφήνεις για σήμερα, ότι μπορείς να κάνεις αύριο

10 σχόλια:

Mr_Kite είπε...

Σε χαιρετώ συμπλοκήτη(βλέπε συν+blogger)..επόμενη φορά που δεν θα βαριέμαι υπερβολικά θα κάνω και κανένα σχόλιο της προκοπής!

gremiii είπε...

Έχεις καμία συγγένεια με τον Μέρφυ;

sitofkris είπε...

karate iss not herrrrre,iss herrrrre

roula karamitrou είπε...

Καλησπέρα και καλώς σε βρίσκω, Μίμη ακίνητε:)
Θα συμφωνήσω...των φρονίμων τα παιδιά να κοιτάνε τη δουλειά τους
Πολύ με άρεσαν τα κείμενα...ειδικά εκείνη δα η παρένθεση..."το λιιιγο πριν τη θέωση"

Μιμης Ζερβος είπε...

Mr kite - θα απαντησω την επόμενη φορα

gremlii - δεν έμαθα πραγματικά ποτε την αλήθεια...

sitofkris - ντανιελ-σαν πόσο καλά με ξέρεις ..

roula - αμα γίνω θεός πάντως, έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μη σηκώνομαι

manetarius είπε...

Φίλε Μίμη, αυτό ακριβώς το ηθικό δίδαγμα ακολουθώ κι εγώ τόσα χρόνια τώρα!
Εύγε νέε μου, θα πάς μπροστά!

Ανώνυμος είπε...

πες μου νεε μου....υπαρχει μεγαλυτερη ανακουφηση απο τη συνειδητοποιηση το οτι να εισαι αφηρημενος τελικα ΑΠΟΔΙΔΕΙ!!!!

Daria είπε...

Και μη χειρότερα καλέ. Τόσο άγχος για να προλάβεις μάθημα στο πανεπιστήμιο;; Πολύ άλλαξαν τα πράγματα από τότε που πήγαινα εγώ στο πανεπιστήμιο!!!
Καλησπέρα

Μιμης Ζερβος είπε...

manetarius,exofthalmi - με βαραίνουν οι προσδοκίες αλλά θα αγωνιστώ για να τιμήσω τα ένδοξα ιδεώδη σας..

daria - δεν έχουν αλλάξει τόσο πολύ (δυστυχώς μάλλον) απλά δεν εφαρμόζω καλά την σουναναμα-σκαρα που μου έδειξε ο γκουρού μου για να διαχειρίζομαι τα ενεργητικά λαμπάκια ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων..

Μιμης Ζερβος είπε...

exofthalmi - τωρα που το σκέφτομαι, όχι δεν υπάρχει.. αλλα και το ζόρι που προηγείται, ε...